Pin It

Οι ντόπιοι περιμένουν τους τουρίστες για να δώσουν ζωή στην αγορά, στα καταστήματα, στα κέντρα. Όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Πριν πενήντα χρόνια το Παραλίμνι ήταν μια χαρακτηριστική αγροτική κοινότητα, που στήριζε όλη την οικονομία της στη φτωχή γεωργική παραγωγή της. Η ακριτική αυτή περιοχή της εύφορης πεδιάδας των Κοκκινοχωριών ήταν στην ουσία φτωχή. Το μεγαλύτερο μέρος της γης ήταν άγονο και πετρώδες. Όλη η παραγωγή στηριζόταν στις λίγες ξηρικές καλλιέργειες, μια και το νερό ήταν λιγοστό.

Έτσι μόνο οι μεγάλοι γαιοκτήμονες είχαν αρκετά εισοδήματα για να θεωρούνται πλούσιοι και να μην έχουν οικονομικά προβλήματα. Οι εργατικοί Παραλιμνίτες, καλλιεργούσαν με τον ιδρώτα του προσώπου τους τη γη τους για να κερδίσουν τα προς το ζην. Πολλοί είχαν κτήματα ή νοίκιαζαν γη στις μακρινές περιοχές του Αγίου Λουκά και της Έγκωμης, κοντά στην κατεχόμενη σήμερα Αμμόχωστο. Οι πλούσιοι είχαν τα καλύτερα κτήματα τους στα προάστια της Αμμοχώστου και ιδιαίτερα στον Άγιο Μέμνονα. Μεγάλη ταλαιπωρία για όλους, ήταν η μετακίνηση τους στα μακρινά αυτά κτήματα, μιας και δεν υπήρχαν τα σημερινά μηχανικά μέσα. Ένα μεγάλο κύμα μεταναστών ξεκινούσε κάθε χρόνο από το Παραλίμνι για αναζήτηση καλύτερης τύχης. Πολλοί έχουν πετύχει, δημιούργησαν μεγάλες επιχειρήσεις και εξασφάλισαν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους.

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της εποχής είναι η παραλιακή περιοχή που εκτείνεται κατά μήκος της ανατολικής παραλίας και που σήμερα την αποκαλούμε «κοιλάδα των ανεμόμυλων». Η περιοχή αυτή ήταν η παραγωγική περιοχή του Παραλιμνίου. Οι κάτοικοι άνοιγαν πηγάδια και έβρισκαν το επιφανειακό υπόγειο νερό, που το αντλούσαν με τους γραφικούς ανεμόμυλους, που σήμερα αποτελούν «σήμα κατατεθέν» για την περιοχή. Κύριο προϊόν της περιοχής τα λαχανικά. Η περιοχή αυτή, με την νότια έκθεση στον ήλιο είναι κατάλληλη για πρώιμη παραγωγή των κηπευτικών. Η αγορά της Αμμοχώστου αλλά και της Λευκωσίας ήταν πάντα γεμάτη με τα προϊόντα των Παραλιμνιτών.

Στη δεκαετία του 1950, μερικές αλλαγές διαφοροποίησαν την κατάσταση και την οικονομική ζωή. Τα επιφανειακά νερά άρχισαν να λιγοστεύουν. Οι κάτοικοι άρχισαν να εξορύσσουν βαθιές διατρήσεις για τα βαθύτερα υπόγεια νερά. Οι ανεμόμυλοι δεν μπορούσαν πια να αντλήσουν το νερό από τα μεγάλα βάθη. Μπήκαν λοιπόν σε ενέργεια οι μηχανικές αντλίες και οι τουρπίνες. Το νερό τώρα ήταν μπόλικο και οι καλλιέργειες αυξήθηκαν σημαντικά.

Η δεύτερη αλλαγή ήταν τα θερμοκήπια. Οι Παραλιμνίτες είναι άνθρωποι συντηρητικοί. Έχουν όμως το θαυμάσιο προσόν να δέχονται εύκολα την εξέλιξη της τεχνολογίας και να εφαρμόζουν κάθε νέα μέθοδο παραγωγής. Έτσι, οι Παραλιμνίτες ήταν από τους πρώτους που εφάρμοσαν τη μέθοδο των θερμοκηπίων. Αύξησαν έτσι την παραγωγή τους, μια και η εξάρτηση από τις καιρικές συνθήκες δεν αποτελούσε πια εμπόδιο και πρόβλημα. Η παραγωγή πρώιμων λαχανικών αυξήθηκε, τα εισοδήματα μεγάλωσαν, η μετανάστευση άρχισε να μειώνεται.

Την εποχή αυτή άρχισε να δίνει μεγάλα εισοδήματα κι ένα άλλο παραδοσιακό επάγγελμα των Παραλιμνιτών. Πολλοί Παραλιμνίτες εργάζονταν ως λιμενεργάτες στο λιμάνι της Αμμοχώστου, δουλειά δύσκολη και κουραστική που όμως στη δεκαετία του 1950 όμως αποδείκτηκε πολύ προσοδοφόρο επάγγελμα. Το λιμάνι της Αμμοχώστου εκσυγχρονίστηκε και η δουλειά έγινε πιο εύκολη και έτσι το εμπόριο της Κύπρου άρχισε να αναπτύσσεται. Οι λιμενεργάτες τώρα είχαν αρκετή δουλειά και πολύ μεγάλα εισοδήματα. Παράλληλα πολλοί δημιούργησαν επιχειρήσεις στην Αμμόχωστο ή εργάζονταν ως υπάλληλοι γραφείων, καταστημάτων και επιχειρήσεων.

Η ανεξαρτησία της Κύπρου το 1960, βρίσκει το Παραλίμνι να μπαίνει στην περίοδο της οικονομικής ανάπτυξης και ευμάρειας. Το Παραλίμνι είναι πια ένα από τα πλούσια χωριά της Κύπρου. Οι κάτοικοι, κυρίως οι κηπουροί και οι λιμενεργάτες, έχουν τα πιο ψηλά εισοδήματα. Τα αποτελέσματα αυτής της ανάπτυξης είναι εμφανή σ’ όλους τους τομείς. Το Παραλίμνι αλλάζει όψη,  καινούργια και ακριβά σπίτια αρχίζουν να κτίζονται, πολλοί Παραλιμνίτες μεταβαίνουν στο εξωτερικό για σπουδές, το βιοτικό επίπεδο ανεβαίνει. Τα είδη πολυτελείας και τα ακριβά αυτοκίνητα αρχίζουν να κατακλύζουν το Παραλίμνι. Η μετανάστευση έχει πια σταματήσει εντελώς. Το Παραλίμνι, είναι πια αγνώριστο αφού η φτωχή αγροτική κοινότητα έχει γίνει μια αναπτυγμένη προοδευμένη και πλούσια κωμόπολη, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τις ανέσεις τις πόλης. Το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων είναι ίσως το ψηλότερο της Κύπρου. Η τουρκική εισβολή του 1974 έφερε τη μεγάλη καταστροφή στην Κύπρο και το Παραλίμνι επηρεάστηκε σημαντικά. Οι λιμενεργάτες και όλοι όσοι εργάζονται στην Αμμόχωστο έμειναν άνεργοι κι έχασαν τα εισοδήματα τους. Οι κτηματίες που είχαν τους πλούσιους κήπους και τα μεγάλα κτήματα στην περιοχή Αγίου Μέμνονα και Αγίου Λουκά έπαθαν ανεπανόρθωτη οικονομική καταστροφή. Το Παραλίμνι γνωρίζει την οικονομική στασιμότητα, πολλοί κάτοικοι αντιμετωπίζουν την ανεργία και αρχίζουν να το εγκαταλείπουν. Πολλοί κατοικούν στη Λεμεσό και στη Λάρνακα και αναζητούν δουλειά. Αρκετοί εγκαταλείπουν την Κύπρο και πηγαίνουν στην Αγγλία, στην Ελλάδα και στις Αραβικές χώρες.

Η στασιμότητα αυτή διαρκεί μόνο μερικά χρόνια. Γύρω στο 1978 αρχίζει η μεγάλη οικονομική ανάκαμψη της Κύπρου, που έχει χαρακτηριστεί ως οικονομικό θαύμα. Το Παραλίμνι βρίσκεται και πάλι στην πρωτοπορία. Αυτή τη φορά εκμεταλλεύεται τη φυσική ομορφιά της παραλιακής περιοχής του με νέα πηγή εισοδήματος να είναι ο τουρισμός.

Η ανατολική παραλιακή περιοχή που είναι η καρδιά της γεωργικής παραγωγής αποκτά ένα άλλο σημαντικό ρόλο. Γίνεται μια από τις πιο σημαντικές τουριστικές περιοχές της Κύπρου. Ο Πρωταράς, έχει ένα θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον, που συνδυάζει την καθαρή θάλασσα, το ωραίο τοπίο και την πλούσια βλάστηση. Έτσι μόλις άρχισε η τουριστική ανάπτυξη έγινε πόλος έλξεως για τους επενδυτές και τους τουριστικούς επιχειρηματίες. Όλοι οι Παραλιμνίτες που έχουν γη στην περιοχή έχουν ως βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο στόχο τους να αξιοποιήσουν τη γη τους και να γίνουν τουριστικοί επιχειρηματίες. Μια δεύτερη πόλη, τουριστική, δημιουργήθηκε στην περιοχή του Πρωταρά. Το καλοκαίρι σφύζει από ζωή. Εκεί συγκεντρώνονται χιλιάδες ντόπιοι και ξένοι τουρίστες, που έρχονται να απολαύσουν την ωραία θάλασσα και το θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον.

Ανάλογες αλλαγές έγιναν και στο ίδιο το Παραλίμνι. Από τη μια η τουριστική ανάπτυξη και από την άλλη η έλλειψη του νερού που άρχισε να παρατηρείται τα τελευταία χρόνια περιόρισαν κάπως τον παραγωγικό χαρακτήρα του Παραλιμνίου. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια τεράστια ανάπτυξη στον τομέα των υπηρεσιών. Στο Παραλίμνι έχουν δημιουργηθεί πολλές τουριστικές υπηρεσίες, όπως κέντρα, εστιατόρια, καταστήματα. Όμως ο τουρισμός ευνόησε τη δημιουργία και την ανάπτυξη άλλων υπηρεσιών. Πολλές βιοτεχνίες μετατράπηκαν σε βιομηχανίες. Οικοδομικές και άλλες εταιρείες έχουν δημιουργηθεί για να ανταποκριθούν στην τεράστια ζήτηση που δημιουργήθηκε στον τομέα των κατασκευών. Τα τελευταία χρόνια έχουν επίσης δημιουργηθεί διάφορες άλλες επιχειρήσεις, όπως λογιστικά και δικηγορικά γραφεία, υποκαταστήματα τραπεζών κ.α.

Σήμερα το Παραλίμνι είναι μια μικρή, πλούσια και ευημερούσα πόλη. Οι κάτοικοι της έχουν ένα από τα ψηλότερα βιοτικά επίπεδα και πολύ ψηλό κατά κεφαλή εισόδημα. Το Παραλίμνι σήμερα έχει 15.000 περίπου κατοίκους, πολλοί από τους οποίους είναι ξένοι που εργάζονται στην τουριστική βιομηχανία. Στο Παραλίμνι σήμερα λειτουργούν τρία σχολεία μέσης εκπαίδευσης, τέσσερα δημοτικά σχολεία με τα νηπιαγωγεία τους, το δημόσιο νηπιαγωγείο όπως επίσης και πολλά ιδιωτικά νηπιαγωγεία.

Στην περιοχή του Δήμου Παραλιμνίου λειτουργούν επίσης μοντέρνο νοσοκομείο, ταχυδρομικό γραφείο, Αστυνομικός σταθμός, παράρτημα της Επαρχιακής Διοικήσεως Αμμοχώστου και διάφορα άλλα κυβερνητικά γραφεία όπως επίσης και πολλές ιδιωτικές σχολές καλαθόσφαιρας, πετόσφαιρας, αντισφαίρισης, σχολές χορού και μπαλέτου, σχολές πολεμικών τεχνών.